Ik hou van koude winterdagen. Nee, niet van die grijze, grauwe dagen, maar van dagen dat de lucht blauw is, er een druppel aan je neus hangt, je witte wolkjes ademt en de koude lucht je van buiten en van binnen opfrist. Heerlijk!
Ik neem pauze van mijn thuiswerkdag, trek mijn wandelschoenen aan en ga mijn favoriete rondje wandelen: door het Lindelaantje, over de dijk, naar het dorp en weer terug. Ik heb iets met die dijk. Of meer nog: ik heb iets met het uitzicht vanaf de dijk over het stromende water van de Vecht. Mijn eigen kleine, dagelijkse geluksexpeditie!
Natte voeten
Helaas, tussen mij en de dijk ligt deze dag een enorme plens water. Langs de randen van die plas kan ik de dijk wel bereiken. Denk ik. Oeps, halverwege is het toch dieper dan ik dacht. Mijn voeten zakken weg in de modder en het ijskoude water stroomt in mijn schoenen. Terug dan maar? Natuurlijk niet, dan heb ik voor niks mijn schoenen vol laten lopen. Moedig voorwaarts richting de dijk! Ik zak nog dieper weg, maar natter dan kletsnat kunnen mijn voeten niet worden.
Schoenen vol, hoofd leeg
Eenmaal op de dijk geniet ik extra van het uitzicht. Het water is zeldzaam hoog en stroomt harder dan ooit. Ik loop stevig door, mijn neus loopt mee, mijn schoenen zijn vol en met elke stap wordt mijn hoofd leger. Als je flink doorstapt, blijven je voeten warm (die kan op een tegeltje) en ik voel ik me weer het 10-jarige meisje dat ik ooit was.
Kindertijd
We speelden uren buiten, weer of geen weer. Soms bevroren mijn handschoenen van het spelen in de sneeuw, of stroomde het water over de rand van mijn groene rubberlaarzen omdat ik door het ijs zakte of in plassen stond te springen. Dan sopten mijn zeiknatte sokken bij elke stap in mijn laarzen. Als ik thuiskwam, voelde ik pas de kou en als ik mijn sokken uittrok, waren mijn tenen kreukelig. Wat wás het dan lekker voor de kachel, met rode wangen en gloeiende tenen.
Back to the future
Ik wandel back to the future, over de dijk richting het dorp en weer naar huis. Als ik thuis ben en mijn sokken uittrek, zijn mijn tenen kreukelig. Ik stook de houtkachel op en wat ís het lekker voor de kachel, met rode wangen en gloeiende tenen.
Afschuw
Ik vertel dit een paar dagen later aan Helga, ervan overtuigd dat zij het gevoel herkent. Ze kijkt me echter vol afschuw aan. Ze verklaart me voor gek dat ik met natte voeten doorgewandeld ben. Mijn jeugdherinnering deelt ze ook niet. Ze haatte het gevoel van natte sokken en kreukelige tenen.
Wat was je voor kind?
Het is waardevol om af en toe met aandacht terug te blikken op je kindertijd. Wat was je voor kind? Waar werd je blij van? Wat vervulde je met afschuw? Wat ging je van nature gemakkelijk af? En dan back to the future: doe je nu nog de dingen waar je als kind blij van werd? Je kan ernaar op zoek gaan en er de tijd voor nemen om het opnieuw te ontdekken. En soms heb je gewoon mazzel, dan overkomt het je, lopen je schoenen vol en zijn je tenen kreukelig.
Waar werd jij als kind blij van?
Ga mee op GeluksXpeditie
De GeluksXpeditie bestaat uit drie korte etappes. In de eerste etappe ga je terug naar de zandbak. Waar werd je als kind blij van? We laten zien dat unieke talenten al in de zandbak te vinden zijn en dat het niet draait om de uitkomsten van een test, het behalen van een diploma of wat je werkomgeving van je verwacht.
In de tweede etappe maak je kennis met de 7 thema’s van de BESTING-methode. Het geluksboek van 2023 Het begint in de zandbak is daarbij een inspirerend hulpmiddel.
In de derde etappe van de expeditie ga je op een levensgroot speelbord het talentenspel Back to the future spelen.
