Donderdag, een mooie dag met leuke dingen. Ik heb na mijn werk afgesproken met een oud collega. Lekker een borrel drinken in de stad. Hapje erbij, helemaal goed. Zin in!
Omdat ik wat vroeg ben ga ik eerst nog even in de Stadkamer (Zwolse bieb) lekker zitten lezen met een bakje koffie. Ik hoor studenten in diverse talen. Ik zie de drukte van de stad. Wat heb ik dit gemist!
Ik loop naar de stad en bijna gelijkertijd komen we de kroeg binnen. We babbelen “Lang niet gezien, wanneer was de vorige keer? Ergens lang geleden..” We drinken bier, wijn en happen van een borrelplank. We lachen, halen herinneringen op.
Ik vertel over Platform 9 en hoe we aan de naam komen. Het verhaal van Boudica. En -toeval bestaat niet- van deze toch redelijk onbekende Keltische koningin heb jij net een stukje op een scheurkalender gelezen. Je vindt het leuk, en ik zie dat je echt naar me luistert ik vertel enthousiast over de Spanje workation’s en het vinden van die dingen waar ik echt blij van word. Dan blijk ook jij met Spanje verbonden te zijn. Je vertelt over je passie voor schrijven, je boeken en je blogs. Je vertelt over jouw reis in het leven. De pijn van het verlies. Intens en kwetsbaar. De avond vliegt voorbij.
De magie van dat moment. Als er oprecht geluisterd wordt. Je elkaar even aanraakt, letterlijk en figuurlijk. Een echt gesprek, een arm om je heen. (H)Erkenning van wie je bent. De magie van dat moment, in die bruine kroeg. Geen idee hoeveel bar-gasten er verder nog waren. Geen idee van de rest van de wereld. Maakt niet uit. Jij was er en ik was er.
Ik loop naar de bushalte. Fotografeer de mooi verlichte Sassenpoort. Wat heb ik dit gemist zeg!
