Na nog geen 5 minuten roeien waren we doorweekt van de ijskoude golven die over de boorden klotsten, maar we gingen ervoor, we hingen aan de riemen alsof ons leven ervan afhing en de stuurvrouw sleepte ons door elke zwaarbevochten meter heen. Op gezette tijden gluurde ik even over mijn schouder en zag in de verte de Brandaris. Daar moesten we heen, daar was de haven, daar was het warm.
